lijstertje doet het weer goed hier in den hof.
Dat bewijzen de slakkenhuisresten die overal rond verspreid liggen.
De oprit, de koer, de straatgoot, de stapstenen in het gras,.. overal vind ik slakkenhuisbrokken en kraakt er vanalles onder mn voeten.
En lijstertje is ook helemaal niet schuw.
Ik stond ’s morgens al verschillende keren in het deurgat klaar om het gordijn over de deur te zwieren, zelf versteend vant verschot terwijl lijstertje op een meter of 5 van me op zn gemak verder deed met slakken vermorzelen.
Ik stond ook al een paar keer aan de vijver toen hij op zn gemakje verder deed met borders controleren op kruipend wild.
Als hij op de schutting zit kan ik gewoon nabij wandelen, lijstertje legt ondertussen zn pluimen goed en kijkt me eens schuin aan.
Iedere keer ben ik weer verbijsterd, ik denk meestal zelfs niet aan foto’s.
Eventjes was het spannend toen lijstertje vorige week met een bek vol wormen tegen het keukenraam vloog toen ik stond af te wassen.
De wormen die langs het vers gepoetste raam naar beneden dropen en mijn hart dat drie tellen oversloeg van ’t verschieten waren de grootste schade.
Tegen dat ik verschrikt buiten stond, zat lijstertje me een beetje dwaas aan te zien, zie “piep” en hipte toen weg achter een struik.
lijstertje op de oprit
Lijstertje met lijsterjong
Ik zit in het gras terwijl het grote harig poezemonster naast me ligt dom te doen met een pluimpje.
(psst: let op de appel op de achtergrond ^^ )
Lijstertje zit wat verder van ons in het gazon en piept een paar keer naar het monster maar zoekt verder naar wormen.
De familie pimpelmees zit boven ons nieuwsgierig en rumoerig te wezen.
Even later nader ik voetje voor voetje tot ik op een metertje van lijsterjong neerkniel.
Ik heb net een stuk haag geknip en mijn arm beeft nog (iedere keer heb ik dat zitten).
De zon is ook al aan het onder gaan en de foto omstandigheden zijn niet meer perfect.
Maar toch lijkt dit een machtige foto te worden van lijsterjong dat muisstil blijft zitten.
Lijsterjong en ik waren zo in elkaar aan het opgaan dat ik niet zag dat het grote harige poezemonster achter mij ook kousevoetje voor kousevoetje was nader gekomen.
Lijsterjong kijkt even schuin en het poezemonster springt naar voor.
Een uur natuur op zondagmiddag over tijgers die gazelles besluipen moet er niet voor onder doen.
Lijsterjong heeft gelukkig al genoeg instict om tijdig weg te vliegen en de “tijger” wordt in het nekvel gegrepen en met huisarrest naar de zolder verwezen.
