plant van de maand – geen maarts viooltje MAAR een GEWOON BOSVIOOLTJE (Viola Riviniana)

Eigenlijk zou dit voor de maand maart moeten zijn, maar ze zijn maar net eind maart echt beginnen bloeien en zijn nu op hun hoogtepunt. Het maarts viooltje is weer zo een bescheiden lief bloemetje dat niet de grote aandacht vraagt. Maar ze zijn net als de maddeliefjes gewoon sympatiek. Bij mijn ouders groeien er echter honderden of zelfs meer in de voegen van de oprit en in de schaduwrijke delen van het gras onder de struiken.  Alles krijgt dan een blauwe schijn. Bij mij groeien er een stuk of tien in het gazon.  En ook de boorden en voegen lijken ze te appreciëren. Ze zijn opeens opgedoeken en breiden zich langzaam uit. Weer een aanwinst die het gazon tot een kruiden gazon maakt. Ik ben fan

versiering

Op een doordeweekse werkdag probeer ik in de middagpauze altijd eens naar buiten te gaan, soms enkel voor een frisse neus, soms voor een stevige wandeling.

Soms ga ik ook even in een parkje onder deze machtige plataan zitten om mijn boterhammen op te eten.

De bolvormige vruchten kunnen tot in het voorjaar blijven hangen.
Mooi toch.

plant van de maand – het maddeliefje (Bellis perennis)

Ik had net wat foto’s genomen van de krokussen, die stelen momenteel dan ook volledig de show.
Een deel is zelfs al over zn hoogtepunt heen, een deel komt nu nog maar piepen.  Maar kleur geven ze die simpele eenvoudige krokussen.

Maar toen viel mijn oog op een klein onderschat bloempje dat zowat heel het jaar door bloeit en nu ook alweer eventjes in gang geschoten is.

Ik wordt altijd vrolijk als ik een gazon zie met:  … Maddeliefjes!!

Ik ben vorig voorjaar een doos maddeliefjes gaan uitsteken op een pleintje waar het krioelt van deze vrolijke bescheiden bloempjes.  Daar zouden ze niet gemist worden.
En gelukkig sloegen ze hier ook aan en vormen ze zelfs al stevige rozetten in het gras.  Ik hoop dat ze vlug flink uitbreiden.

Argumentatie:
Een oerdegelijk stevig plantje dat betreden en maaien helemaal niet erg vindt en een saai gazon opvrolijkt.
Bloeit zowat heel het jaar rond.
Herinnert aan een kindertijd van maddelieven snoeren rijgen.
Met hoe meer ze zijn, hoe mooier.
Een bescheiden, ouderwets maar vrolijk bloemetje.

Conclusie: ik ben fan.

lente is…

(Lente, of pré-lente.  Echt winter is het toch ook al niet meer.)

Lente is..

– witte ochtenden die alweer vroeg oplichten onder de zon.

– Krokussen.

– Overdag al ne keer de chauffage afzetten en de deur openzetten.
en meteen ook het wasrekbuitenrollen met de vers gewassen wintersjaals.

– de eerste zaaipotjes op de vensterbank.
(paprika, pepers en eens een experimentje met een paar tomaten al zo vroeg te zaaien)

– fruitbomen snoeien.

– niet alleen de was buitenrollen maar ook de eerste tuinstoel weer op het warmste plekje zetten.

– ne keer beginnen kijken of er nog iets moet gebeuren in de serre.
beest een andere slaapplaats zoeken, opgeschoten groen verwijderen, nog een laagje compost invoeren, misschien nog eens de tank water in laten leeglopen en zucht zucht zucht het glas schoonmaken.

– beginnen denken aan het einde van de vogelvoedertijd.
– Wachten op de padden

Beest

Mag ik jullie voorstellen aan het ros poezebeest.

Een beetje op de tjool en zo hier aangespoeld.

Beest is zeker mensen gewend want is niet schuw en prefereert vensterbanken boven de chauffage en zachte plaids in de zetel boven de karton doos met doeken in de serre.

Toen het tuinterritorium onverwachts en spijtig genoeg monstervrij kwam, nam dit beest zijn intrek in de serre.
Mager, wormen, vlooien, niesziekte….  er was wat werk aan.
Nu zie je enkel nog aan de afgebroken hoektand en de geraffelde oorranden dat beest al wat afgezien heeft.
Zijn geschiedenis blijft een mysterie.

Nu schooit hij mijn yohurt af komt ’s avonds boven op mij liggen in de zetel.
Hij miauwt zo danig klaaglijk als ik hem ’s nachts wil buitenzetten in de vrieskou dat hij op winternachten toch maar binnen overnacht.

Beest vult een klein beetje de leegte op die monster nagelaten heeft.

poezemonster

Ik ben hier al lang niet meer geweest.
Er waren zoveel andere dingen en ik had blijkbaar niet meer de behoefte om hier te komen schrijven, het gaat ook allemaal heel goed met me. Het gaat nu heel goed op het werk en ik zit goed in mn vel, blijkbaar heb ik er dan minder nood aan, om verhaaltjes te schrijven over mn tuin.

 

Het is ook niet eerlijk dat ik jullie hier dan mee kom lastig vallen, maar ik moet het nu even ergens kwijt.
Voor facebook is het nog even veel te vers en te persoonlijk.

 

 

poezemonster, poezeke, pietje, maatje.

Je was maar een kat.
Maar we deelden dit huis en deze tuin en we waren graag in elkaars gezelschap.
Je was een vriend.
jij en ik in dit huis, eigenlijk waren we zowat een gezin.

De plaatsen waar je graag lag in de tuin werden mooi open gehouden voor je.
Aan de struiken werd een hoekje gesnoeid zodat je gemakkelijk kon passeren.
In het nieuwe tuinpoortje zou een gat komen voor je.
Hier en daar een grote tak die bleef liggen zodat je je nagels kon scherpen.

In huis bleef het teiltje water voor de planten heel de week staan, omdat je daar liefst uit dronk.
De stoel stond wat achteruit of zelfs tegen de muur omdat je daar soms lag te slapen.
De zetel deelden we als we ’s avonds samen tv keken.
De deur van de badkamer altijd op een kier, zodat je op het deksel van de wc kon komen zitten als ik een douche nam.
Op warme zomer avonden kon ik ’s avonds laat nog wat naar de sterren staan kijken als je niet binnen wou komen.
Of naar boven lopen om het zolder raam open te doen als je weer eens in de dakgoot zat.
Je dacht toch niet dat je er weer zou afkomen zoals je erop geraakt was.

Als ik thuis kwam, kwam je enthousiast afgelopen of ging ik je zoeken, in de garage in je tuinzetel of in de serre.
Of je kwam pas later thuis met een hoofd vol kattesafari verhalen.

Ik praatte met buren en passanten omdat ze je zagen zitten en je een gemakkelijk gespreksonderwerp was.
Je was iedereens favoriet.
Je ben ocharme geen 7 geworden, vreselijk kort voor een poezebeest.
Hartfalen, typisch voor een raskat zei hij nog. Je was pertanks een vondelingske, een bolletje haar vol luizen dat opeens bij de buren in de tuin zat en dat ik, die net alleen was gaan wonen, graag in huis nam.
Ik denk dat ik je een goed leven heb kunnen geven. Met een tuin buiten vol avontuur en slaapplekjes, een zachte zetel binnen, altijd een kom eten en regelmatig wat zottigheden en knuffels en krabbelingen onder je kin of een massage van rug en schouders. Je onderging dat laatste maar wat graag .

Maar voor mij, was je vooral gezelschap en een trouwe vriend.

Het huis is leeg, koud en kil zonder je.
Ik mis je pietje.

En het zal zeker nog een hele tijd duren voor ik niet meer rond me kijk om je te zoeken.
Daarnet heb ik je tussen twee van je doeken in een put gelegd, maar ik verwacht nog steeds dat je straks weer op de vensterbank voor het raam zit omdat je binnen wilt.

 

 

 

 

Een van de eerste foto’s

 

En de laatste foto die ik nam.

Veel geluk meesjes!

De koolmeesjes zijn klaar om uit te vliegen, ze komen piepen (letterlijk en figuurlijk) door het gaatje.
Meneer en mevrouw koolmees zitten de piepen in de boom en de jongen springen steeds weer voor het gat om te antwoorden.

 

En toen was hij opeens weg! Hop de wijde wereld in

4 koolmeesjes vlogen kort na elkaar het nest uit, net nu het zo waait.
Zie ze daar zitten in de boomtop die weg en weer zwiept.
Veel geluk meesjes!

 

Meneer en mevrouw pimpelmees kozen voor een piepklein gaatje onder de dakrand van buurman.
Het is er nog stees een druk op- en afgevlieg.

compost en zwammen

Composteren, dat lukt hier niet zo goed.
Ik smijt er niet echt iets verkeerds op, maar soms wel teveel aan onverknipte lange slenters verdroogd materiaal.

Er stonden twee plastieken compostvaten, en dat was vlug te klein, te droog, met het deksel open te nat, te onpraktisch om eens te keren, enz enz enz

Van de bouwende buren kreeg ik een stapel paletjes, en daaruit werd dit geknutseld.
De voorenste panelen staan los zodat die er makkelijk uit kunnen om de boel te keren.

De rest bestaat uit 5 paletten die op hun geheel een beetje ingegraven werden en aan elkaar genageld. Dat dit niet voor eeuwig zal blijven staan besef ik ook wel.

Het is in ieder geval mooier dan die plastiek dingen en de vogeltjes kunnen er ook al eens in scharrelen.
De vaten staan voorlopig lelijk in de weg in de garage, durf ik nog niet goed wegdoen.

Herinneren julile je nog die hoge grote lelijke spar uit de dag-van-aankomst foto’s?
OP de eerste dag in 2010 ging die al tegen de vlakte. De stomp werd zo laag mogelijk afgezaagd en ik boorde er gaatjes in om hem vlugger te laten rotten.

Zie nu eens: hoe schoon

Ik dacht dat het weer eens heel gemakkelijk was, want na wat googelen was ik zeker dat dit om het geel hoortje ging.
Maar dit geel hoorntje blijkt enkel op loofhout te groeien.

Op naaldhout zou het om het “kleverig koraalzwammetje” moeten gaan.

Voila, zi. Hebben we weer allemaal iets bijgeleerd.

wat ik altijd al wou: een gemengde haag.

Omdat het alweer veel te lang geleden is

Een vluggertje met wat beeldmateriaal.

 

Een mooie herfstig tuin. Je zit het niet direct op foto maar er bloeien nog heel wat dingen.

Rond de stronken van de berken groeit het vol paddenstoelen.
Iemand goed met paddenstoelen namen?

De tomaten in de serre willen het niet opgeven. Zo nu en dan raakt er nog eentje rijp. De bladeren zijn allang allemaal weggesnoeid.

De haag aan de straatkant ziet er als een zootje uit voor de moment.
De ene helft groeit redelijk goed, maar de andere helft is niet dood, maar groeide ook niet van harte.
2,5 meter uitgehaald en vervangen door het eerste stukje van de gemengde haag die er moet komen.
De bloemenberm die deze zomer zo uitbundig groeide ziet er nu toegetakeld uit. Voor de winter ruim ik normaal zo weinig mogelijk op. (soms moet ik me echt inhouden)

De nieuwe haagplantjes zijn op foto met moeite zichtbaar.
Gelukkig ging de oude haag er vrij gemakelijk uit. Verassend weinig wortel.
In de plaats kwamen 2 meidoorns, 1 dwergkwee, 1 kardinaalsmuts, 1 rode kornoelje en 2 sleedoorns.
De vlieren en dwergmispels die vanzelf tussen de haag groeien mogen ook al blijven.

Ik herhaal: de zonnebloem, boets int midden van de oprit, heb ik daar niet zelf gezaaid!
Maar ze staat er nu zo moedig, kan ze toch niet zomaar omleggen? straks komen de mezen de zaden halen.

De eerste vetbol en de eerste voedersilo hangen trouwens ook al buiten.

zoek de 7 verschillen

Hallo, ik wou al een tijdje even tonen waar ik in het verlof mee zoet geweest was.
Maar het kwam er even niet van om de perfect “after” foto te nemen

 

vergelijk
Die bewuste dag in juli 2010 toen ik de sleutel kreeg

 

Een van de wat zeldzamere foto’s met de deur dicht in januari 2013

 

En verleden weekend

De sla voor de deur moet nog gras worden.
En echt! ik zweer het, ik heb niet zelf een zonnebloem gezaaid midden in mn oprit! Dat heeft ze helemaal zelf gedaan.